زمین در سوگ انسانها

 

میان کرکره های روشن صبح همیشه روزنه ای برای عبور امید به سوی فردا در خواب است

 

که فقط با آمدن غروب بیدار می شود .

 

یک روز سایه زندگی بر سر ما می افکند و لحظه ای نابهنگام چنگال بی اعتماد مرگ ما را در عبور تاریکترین نقطه نور فرو می شکد و تنها چیزی که می شنویم جیغ سرد دسته ای از مرغان دریاییست

 

 که در امتداد روحی که به آسمان می رود

 

سبکبار پرواز می کنند .

 

 

 

 

 

بیایید برای تمام کودکانی که از کلبه های سبز زندگیشان دور مانده اند و آوای محزون قلب مادران و پدرانی که در سوگ فرزندانشان می گریند

 

دست دعا به سوی آسمان دراز کنیم

 

خاطرات کودکی می گویند خدا در آسمانها به صدای بندگان با ایمانش گوش جان سپرده است .

 

 

 

گلرخ و قاصدک