روز می گذرد
آرام آرام بر پنجه های شب
                                       بی آنکه ستارگان را
                                                                    از خوابهای نقره ای مهتاب برنجاند .
رسیدن به لحظه های مقصد 
از نخستین نگاه
تا آخرین لبخند
                            آسمان را مدیون رویای دلپذیر زیستن می کند .
اگر بر تردید دقیق بنگریم
شعر هم خاطره ای خواهد شد 
 
و ما می مانیم و روز
که باز هم آرام آرام
بر پنجه های روشنای شب
بوسه می زند .
                                                 تا خورشید فردا 
                                                                        روشنتر مجال زیستن یابد ...

                                                                                              آرزومند آرزوهای سبزتان                                                                                                                      گلرخ