اسب سیاه وحشی

میان تپه های خیال من                                  آسمان بود و ستاره ها - یک شب نقره ای - و دشتی که از گذشته هایم تا فردایی دور گسترده بود و آن اسب سیاه وحشی                                   که بر پوسته های خاطره هایم می تاخت . ....  اشک در حباب سیاه چشمانم لانه کرد . .... من بودم و سکوت شیهه ها . او بود که روی خط کشی های دل من می تاخت . من بودم در تکرار سکوت دشت                              و اسب سیاه وحشی                              که می تاخت                                                    میان تپه های خیال من . آسمانی باشید ...        گلرخ