هر جا مردم هستند مجلس همانجاست !
این جمله یکی از معروف ترین جملات دکتـــر مصــــــدق به شمار میاید که بعد از مدتها در این روز ها ، بر پلاکاردی در دانشگاه پلی تکنیک  به چشم آمده است.
تلاش زیادی کردم که در این مورد چیزی ننویسم ولی ....
جــــدا قصد ندارم که از کسی بخواهم در این مورد  ابراز نظری بکند ولی می خواهم یک نکته را یاد آوری کنم  و آن این است که  فراموش نکنیم باید از آنچه در اطراف ما می گذرد مطلع باشیم  حتـــی اگر تنها در حــد اطلاع باشد و آنهنگام
                                                                           بیاندیشیم !!!
امروز مطلبی تو سایت CNN خواندم   که در آن محــمد خاتمـــی ریئس جمهور ایران را به مرغابی افلیج تشبیه کرده بود . چقدر برام جای تاسف بود .
 
خـــو کرده اید و دیگر
                                  راهی به جز این تان نیست
که از بد و خوب
                       همچنان
هر چیــز را آیینه ئی کنید ،
تا با ملاک زیبائی ی صورت و معناتان
گرد بر گرد خویش
هر آنچه را که نه از آن شماست
به حساب زشتی ها
خطی به جمعیت خاطر بتوانید کشید و به اطمینان ،
چرا که خـــو کرده اید و دیگر
                                  راهی به جز این تان نیست
که وجود خویشتن را نقطه آغاز راه ها و زمان ها بشمارید .
کرده ها را
با کرده های خویش بسنجید و گفته ها را
با گفته های خویش ...
لا جرم به خود می پردازید
آن گاه که من به  خود می پردازم ؛
و حماسه ائی از شجاعت خویش آغاز می کنید
آنگاه که من
                   دست اندر کار شوم حتــا
که نقطه ی پایان را
بر این تکرار ابلهانه ی بامداد و شام بگذارم
و دیــگر
رای تقدیر را
به انتظار نمـــانم .

شاید خیلی از شما که همیشه  به کلبه ما  می آیید انتظار چنین مطلبی نداشته باشید ولی به هر حال ...

شاملــــو مطلب جالبی در ادامه این شعر که در سال ۱۳۴۳ سروده داره - به خاطر طولانی بودن شعر از نوشتن همه متن عذر می طلبم - که فقط به آن اشاره می کنم :

آن جا که عشق
                          غزل نیست 
                                               که حماسه ئی ست ،
هر چیز را
                   صورت حـــال
                                            باژگونه خواهــــد بود :
زندان
                  باغ آزاده مردم است
و شکنجــه و تازیـانه و زنجیـــر
نه وهنی به ساحت آدمی
                                            که معیار ارزش های اوست .
کشتــار
                تقدس و زهد است و
                                                 مـــرگ
                                                               زنده گی ست .
و آن که چوبه ی دار را بیالاید
با مرگی شایسته ی  پاکان

به جـــــــــــاودانـــه گــــــــان
                                                    پیـــــوستــــــه است .
      
                                               در جدال آئینه و تصویـر - ۳۰ بهمـــن ۱۳۴۳