تا آن روز که هستند قدر ندانیم وای به روزی که ازپیش ما بروند. و یا ما از پیش انها برویم. من که اکنون تو سربازیم و فقط یکی دو هفته دور بودم حس غریبی دارم.وای به حال آن عزیزانی که از نعمت پدر محرومند. خدایا اگر قدرش را دارم که دعایی کنم و دعایم برآورده شود میگویم هیچکس را زمین گیر نکن.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
شکر گذار بودن را فراموش می کنیم تا ناگاه ... . باید به خاطر داشت که نعمتهای در اختیار ماست که شکرانه اش ...
و چشمان بزرگش در جانم .........
به امید خدای بزرگ حتما بزودی خوب خواهند شد ...
اشالله که هر چه زودتر حال پدر بزرگوارتون رو به بهبودی بره . اشالله .
تا آن روز که هستند قدر ندانیم وای به روزی که ازپیش ما بروند. و یا ما از پیش انها برویم. من که اکنون تو سربازیم و فقط یکی دو هفته دور بودم حس غریبی دارم.وای به حال آن عزیزانی که از نعمت پدر محرومند. خدایا اگر قدرش را دارم که دعایی کنم و دعایم برآورده شود میگویم هیچکس را زمین گیر نکن.