انتظار ...

 

تا طلوع خورشید باید عاشقانه انتظار کشید .

قاصدک

رنگها



رنگها را باید شناخت
سپید آبی سبز زرد سرخ و حتی سیاه
سپید نشانه ایست برای خوشبختی و آرامش ما
آبی
روح زندگیست 
سبز
کالبد زندگی ما
زرد
طلوع فردایی زیبا برای رسیدن به آنچه می خواهیم
سرخ
رنگ قلبهای ما که رویای زندگیمان را در خود نهان می دارد
 و سیاه
رنگ قلبهایی که میخواهند ما -- ما -- نباشیم .

در انحنای رنگین کمان
فقط باید خورشید را دید
و زندگی کرد ...

شاد باشید
گلرخ

سفر به خیــــــر ...


طنین نفسهایت
گرمی بخش احساس آبی من است
برای زیستن
سرشـــــــار بودن
عشـــــــــق  ورزیدن

برای زیستن
چشم انتظار نفسهای توام
یگانه طنیــــــــن من .
قاصدک

در جـــــدال آئینه و تصــویــــر

                               هر جا مردم هستند مجلس همانجاست !
این جمله یکی از معروف ترین جملات دکتـــر مصــــــدق به شمار میاید که بعد از مدتها در این روز ها ، بر پلاکاردی در دانشگاه پلی تکنیک  به چشم آمده است.
تلاش زیادی کردم که در این مورد چیزی ننویسم ولی ....
جــــدا قصد ندارم که از کسی بخواهم در این مورد  ابراز نظری بکند ولی می خواهم یک نکته را یاد آوری کنم  و آن این است که  فراموش نکنیم باید از آنچه در اطراف ما می گذرد مطلع باشیم  حتـــی اگر تنها در حــد اطلاع باشد و آنهنگام
                                                                           بیاندیشیم !!!
امروز مطلبی تو سایت CNN خواندم   که در آن محــمد خاتمـــی ریئس جمهور ایران را به مرغابی افلیج تشبیه کرده بود . چقدر برام جای تاسف بود .
 
خـــو کرده اید و دیگر
                                  راهی به جز این تان نیست
که از بد و خوب
                       همچنان
هر چیــز را آیینه ئی کنید ،
تا با ملاک زیبائی ی صورت و معناتان
گرد بر گرد خویش
هر آنچه را که نه از آن شماست
به حساب زشتی ها
خطی به جمعیت خاطر بتوانید کشید و به اطمینان ،
چرا که خـــو کرده اید و دیگر
                                  راهی به جز این تان نیست
که وجود خویشتن را نقطه آغاز راه ها و زمان ها بشمارید .
کرده ها را
با کرده های خویش بسنجید و گفته ها را
با گفته های خویش ...
لا جرم به خود می پردازید
آن گاه که من به  خود می پردازم ؛
و حماسه ائی از شجاعت خویش آغاز می کنید
آنگاه که من
                   دست اندر کار شوم حتــا
که نقطه ی پایان را
بر این تکرار ابلهانه ی بامداد و شام بگذارم
و دیــگر
رای تقدیر را
به انتظار نمـــانم .

شاید خیلی از شما که همیشه  به کلبه ما  می آیید انتظار چنین مطلبی نداشته باشید ولی به هر حال ...

شاملــــو مطلب جالبی در ادامه این شعر که در سال ۱۳۴۳ سروده داره - به خاطر طولانی بودن شعر از نوشتن همه متن عذر می طلبم - که فقط به آن اشاره می کنم :

آن جا که عشق
                          غزل نیست 
                                               که حماسه ئی ست ،
هر چیز را
                   صورت حـــال
                                            باژگونه خواهــــد بود :
زندان
                  باغ آزاده مردم است
و شکنجــه و تازیـانه و زنجیـــر
نه وهنی به ساحت آدمی
                                            که معیار ارزش های اوست .
کشتــار
                تقدس و زهد است و
                                                 مـــرگ
                                                               زنده گی ست .
و آن که چوبه ی دار را بیالاید
با مرگی شایسته ی  پاکان

به جـــــــــــاودانـــه گــــــــان
                                                    پیـــــوستــــــه است .
      
                                               در جدال آئینه و تصویـر - ۳۰ بهمـــن ۱۳۴۳

گذشته ...

 
گذشته هر انسانی

مانند رودی ست

که هماره در ذهن او در تلاطم است

موجهای خاطرات

بر ذهن خسته انسان میکوبد  

و ...

می دانید چه می گویم!

...

برای گذشتن از این رود

باید رنگین کمان بود .

 

آرزومند آرزوهای سبزتان

گلرخ

دوستت دارم ..

 

آن که می گوید دوست ات دارم
خنیاگر  غمگینی ست
که آوازش را از دست داده است .
                                         ای کاش عشـــق را 
                                         زبـــــان سخـــن بود
 هزار کاکلی ی شاد
در چشمان توست
هزار قناری خاموش
در گلوی من .
                                         عشـــــق را
                                         ای کاش زبان سخــن بود
آن که می گوید دوست ات می دارم
دل اندوه گین شبی ست
که مهتابش را می جوید .
                                         ای کاش عشـــق را 
                                         زبـــــان سخـــن بود
هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره ی گربان
در تمنای من .
                                         عشــق را
                                         ای کاش زبان سخــن بود

احمــــــد شـاملـــــو - ۳۱ تیــر ۱۳۵۸

اسب سیاه وحشی


میان تپه های خیال من
                                 آسمان بود و ستاره ها - یک شب نقره ای -
و دشتی که از گذشته هایم تا فردایی دور گسترده بود
و آن اسب سیاه وحشی
                                  که بر پوسته های خاطره هایم می تاخت .
.... 
اشک در حباب سیاه چشمانم لانه کرد .
....
من بودم و سکوت شیهه ها .
او بود
که روی خط کشی های دل من می تاخت .

من بودم
در تکرار سکوت دشت
                             و اسب سیاه وحشی
                             که می تاخت 
                                                  میان تپه های خیال من .

آسمانی باشید ...
       گلرخ

رنگین کمان


همه چیز گاه اگر کمی تیره می نماید ...
باز روشن می شود زود
تنها فراموش مکن این حقیقتی است :
بارانی باید - تا که رنگین کمانی بر آید -
و لیموهایی ترش تا که شربتی گوارا فراهم شود
و گاه روزهایی در زحمت
تا که از ما انسانهایی تواناتر بسازد .
خورشید دوباره خواهد درخشید زود
خواهی دید .

این شعر تقدیم به دوست عزیز من و قاصدک -- مهدی -- . امیدوارم که همیشه نگاه و امید سبزی به زنگیش داشته باشه .
بهتره که هممون براش دعا کنیم .
فقط همین .
شاد باشید و همیشه سبز

سلام


بالاخره این بلاگ اسکای هم درست شد . دلم تنگ شده بود برای کلبمون ...
شاد باشید .



تا فردا طلوعی بیش نمانده
عهد کن که امروز را به کمال توان خود
سرشار زیست کنی ...

گلرخ