گاهی اوقات می نویسیم ، چون نوشتن را دوست داریم
و گاهی اوقات می نویسیم برای کسی که دوست داریم .
در فراسوی سکوت
آنجا که چشمان من
به حقیقت رویاهای تو می پیوندد ،
دریچه ای به روی نور گشوده ایم .
از این روست که تاریکی را
هیچگاه باور نمی کنیم .
شب که بیاید
در نگاه هم جاودان خواهیم شد .
می دانم .
آسمان زندگیتان ستاره باران
گلرخ
طنین آسمانی من
گونه های ترت را به نوازش لحظه های سپید عشقمان خواهم خواند.
و دستان کوچکت را
در بیکران دیدگانم بوسه باران می کنم .
طنین من
از اشک ریختنت
از خندیدنت
از تو
آغاز می شود
تمام لحظه های زندگیم .
می دانی .
می دانم که می دانی ....
آرزومند آرزوهای سبزتان
قاصدک
روز می گذرد
آرام آرام بر پنجه های شب
بی آنکه ستارگان را
از خوابهای نقره ای مهتاب برنجاند .
رسیدن به لحظه های مقصد
از نخستین نگاه
تا آخرین لبخند
آسمان را مدیون رویای دلپذیر زیستن می کند .
اگر بر تردید دقیق بنگریم
شعر هم خاطره ای خواهد شد
و ما می مانیم و روز
که باز هم آرام آرام
بر پنجه های روشنای شب
بوسه می زند .
تا خورشید فردا
روشنتر مجال زیستن یابد ...
آرزومند آرزوهای سبزتان گلرخ
بعد از مدتها دوباره دارم می نویسم . میدونین خیلی از دوستان بهمون می گفتن چرا این بلاگ اسکای را ول نمیکنین ... باید از لطفشون تشکر کنم و بگم :
من و قاصدک توی راه زندگیمون هیچوقت به عقب بر نمی گردیم ، فقط گاهی اوقات به گذشته نگاه می کنیم و کلبه عاشیق هم همینطور ... میدونین وقتی کلبه عاشیق عوض شد ، دلایل برای عوض شدنش اونقدر کافی بود که حتی اگه بلاگ اسکای هیچوقت درست نمی شد ، ما هیچوقت به اون کلبمون برنمی گشتیم ....
از لطف همتون ممنونیم و باید بگم خیلی دوستتون داریم . باز هم به کلبهء عاشیق خوش آمدید .... یک دنیا عشق مهمون ما باشید در این آسمان پاک و آبی .
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش بر اندازیم
با آرزوی بهترینها برای شما
گلرخ و قاصدک
در آخرین گذرگاه مهتاب
آنجا که ستاره های عاشق
چشم به راه نگاهی - تپش نوری - رهگذر تیره روزی می مانند
تا قطره ای نور را
با تاریکی دنیای او تقسیم کنند
آنجا که آسمان
بر انتهای دورترین آبی دریا غبطه می خورد
آنجا که آخرین برفهای زمستانی
در آغوش مهربان بهار با لالایی آفتاب
تا زمستان بعد به خواب می روند
و رویای سفرهای قاصدک
لبخند زنان
بر ساحل پرنده های بی پرواز می بارد
آنجا که شروع تمام کلمات مهربانیست
و پایان همه قلبها به عشق می رسد
همانجا که تردید و کینه را راهی بجز نفس بستن نیست
و دشمنی بوی مرگ می دهد
راهیست سراسر مزین به شکوفه های دوستی و مهر
آسمانش بی هیچ منتی
آفتاب و ابر و باران و ستاره و مهتاب
تقسیم می کند
آنجا خدا نزدیک نزدیک است
بوسه های مهربانش
بر تمام ثانیه های سفر نقش بسته است
آنجا دریچه ای به سوی خاطرات گذشته است
و راهی به سوی آینده ای زیبا و روشن
آنجا با افتادن سیب و آواز پرنده
سوء تفاهم نمی شود
و دوستی زیباترین ترانهء مسافران است
آنجا عشق رنگ لاله است
آنجا احساس
-- آبی --
رنگ دریاست
آنجا زیباترین بن بست دنیاست
-- بن بست دوستی --
گلرخ
Dear friend
can you remember your life ?
can you remember our truths ?
can you remember ... ?
so many things change in my mind .
what's your share in this change ?
do you think about this ?
whrer do you go ??????
پاینده و سرشار باشید .
قاصدک