انتها را از خیال آبی خود بزدا ،
دستانت را به من بده و بدان که بخشایش دیگران هرچند که بخواهند خوشی ما را به ناخوشی برسانند برای تو و من هرگز سخت نخواهد بود.
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خواننـــد
آسمانی و پاینده باشید
قاصدک
صدای آشنای دانه های تسبیح چوبیم ... و تو ...
نور طلایی رنگ خورشید کوهستان ...و تو ...
آسمان آبی احساس ... و تو ...
پولکهای نقره ای مهتاب ... و تو ...
هوای غریب خاطراتم ... و تو ...
کلماتم به بن بست رسیده اند .
و تو .........؟؟؟؟
می دونین بعضی اوقات آدم بی خیال میشه ... اصلاْ انگار نه انگار که فردا هم هست ... فقط امروز مهم و دوست داشتنی میشه .
بعضی وقتا از اینکه فردا مثل امروز و بقیه روزها باشه و اصلاْ لذت نمی بره و در نتیجه هر روز برای فردا تلاش می کنه .
بعضی وقتا هم آدم فردا رو نمیبینه اما امروز رو هم نمیبینه ... فقط به هدف فکر می کنه و میره جلو ... . هر چه بادا باد ...
بعضیا تو زندگی گرگ هستند ... بعضی ها هم خرگوش ...
بعضیا زبونشون دست خودشونه ... بعضیا زبونشون دست بقل دستیشون .
امسال برای من با همه سالها فرق داره . اصلاْ روز نمیبینم ... ساعت و ثانیه و دقیقه می بینم و آدم هم نمی بینم ... فقط گرگ می بینم ...
منتظر باشید . هر کسی نتیجه کاراشو بالاخره میبینه .
ببخشید اگه از حرفام سر در نمیارید ولی من خوب می دونم از چی حرف می زنم ...و همین کافیه .
گلرخ
هنوز واژه دوستت دارم از زبانم بر نیامده بود که به پاکی آسمانی چشمانت دل بستم
چقدر آسمان چشمانت دلگیر شده ...
در گرمای ملس تابستان باران را دیدم که از پس بلندترین آبگیرهای قلبت گریستی ...
و من فقط به صدای طراوت چشمانت گوش دادم ...
دوستدار همه دوستان عزیزم
گلرخ