اندوه عشق
من همان عشقم که در فرهاد بوداو نمی دانست و خود را می ستود
من همی کندم - نه تیشه کوه را
عشق - شیرین می کند اندوه را
می خواهم
می خواهم آب شوم در گستره افق
آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می شود
می خواهم با هر آنچه مرا در بر گرفته یکی شوم
خواب شیرین ...
طنین من
می خواهم به آرزوی فردای نیامده به خوابی فرو روم شیرین
با یاد خاطراتی به رنگ مهتاب و ستاره
با صدای چک چک باران
و سرمای نسیم رودخانه
که بوی تو را در ذهنم به میهمانی می خواند .
باز هم می گویم :
مدتهاست که حسرت خواب را به بستر تب زدهء شب می سپارم.
من امروز را به آرزوی فردا نفس می کشم .
پاینده باشید
قاصدک
برای تو ...
|
میگشایی برایم ؟ در طی طریق , در نقطه ای از راهی دور و دراز بسوی انچه آینده نامیده میشود , نفس دگر , یارای رفتن نمیکند … قدمها , خسته سینه پر ز درد قوت رفتن دیگر نیست میخواهم در آغوشی گرم دمی دیده بر هم گذارم و با صدای گرم نفسهایت آرامش را لمس کنم میخواهم با شنیدن صدای قلبت , به مانند لالائی که مادری برای کودکش میگوید به خوابی عمیق فرو روم مرا میهمان آغوشت کن میهمانی ناخوانده میهمانی خسته فقط برای لحظاتی , بگذار در آغوشت جای گیرم ... آغوشت را , میگشایی برایم ؟ ... | |
یک نگاه عاشقانه برای ...
در امتداد نگاه خسته دلان به زندگی
آنجا که در هوای مه آلود سحری
ستارگان پس زده ء شب
نور می نوشند .
همانجا که گلهای آفتابگردان دشت خورشید
با پرواز پروانه های عاشق
به پیشواز هر طلوع سبز می شتابند .
آنجا که در کرانه های دوردست افق
از دریا تا آسمان
غروب خون زدهء هزار رنگ رخ بر می تابد .
هزاران روزنه امید
در قاب شکسته یک همدل
یک هم پیمان
یک دوست
می توان یافت .
می شود از پیاله یک نگاه صادق
مست شد از روشن ترین انتظار رسیدن .
می شود به همه دلتنگیها پشت پا زد
وقتی که عشق هست
وقتی که تو هستی ...
عید همگی مبارک ...
مدیونید اگر برامون دعا نکنید
شاد و پایدار باشید
گلرخ
من هم عید را به همه علی الخصوص به زیباترین و تابنده ترین ستاره دلم تبریک می گم . طنین من که با همه مشغله های روزمره ، دلیل شادی و وجد درونی من فقط اونه ... می خوام بگم که خیلی ت دوست دارم خانوم خانومای من .....
پاینده باشید
قاصدک
هو الحق ...
روزگاری پیش که باران و ستاره و ابر و ماه رونقی داشت ، می نوشتیم . شادی و سکوت را می نوشتیم ، نور و دلتنگی را می نوشتیم و حتی انتظار را ... .
روزگاری که عشق جسارت نمی خواست ، فقط دل می خواست .
روزگاری که ما تنهای تنها ، خوشبخت خوشبخت بودیم .
روزگاری که با سپیده صبح چشمانمان را در خیال ماه دیشب می گشودیم و شب که می شد خیالمان ستاره باران خورشید صبح را می طلبید تا لحظه دیدار ... .
روزگاری که دلتنگی هم لذ تی داشت و نگاهمان پنجره ای بود به آسمان فردا ... روزگاری که زندگی شوکران فریبها و دغلها را به دیوار قلبهایمان نیاویخته بود .
بعد از دیر زمانی که عشق را پشت قلبهایمان نوشیدیم و زندگی را از چارچوب شیشه ای نگاه های دیگران به دست باد سپردیم ، حال برگشته ایم ، ما هیچوقت از کنار هم بودن پا پس نمی کشیم . ما هیچوقت من و تو نمی شویم ، ما ، همیشه ما می مانیم حتی اگر تنهای تنها ، خوشبخت خوشبخت باشیم . حتی اگر بودنمان برای همه سایه شود . حتی اگر چشمهایی میان ما برخیزند ، نگاهشان را می شکنیم ... .
ما میان پلک های خواب آلود آسمان شب ، مسافر سحریم ... دیگر تا طلوع سپیده راهی نمانده ... تا خورشید ، باید ستارگان را شماره کنیم ...
چشمانت را که باز کنی ،رسیده ایم .
زندگی ، سرشار از ستارگان طلایی
تا نمناکی چشمان من می دود ...
آفتاب ، سرشار از رویش
در وجودمان بر می خیزد ...
میان لب و لبخند
میان چشمانت و نگاه من
فاصله یک لحظه است .
کاش در این آسمان پر ستاره
بالی برای پریدن ما تا آبی رویاها گشوده می شد .
کاش می فهمیدند ، درنگی می کردند
برای شروع یک تماشا .
کاش می دانستند
قلب ما برای زندگی بس است
اگر آسمان پناهی باشد ...
باد می آید
سردی خیالم را به آسمان می برد
چطور نمی فهمند ...؟؟...
آرزومند آرزوهای سبزتان
گلرخ
پایان
طنین من سلام
امروز باز هوای نان و بوسه و چند کلمه دردودل کرده بودم .
صبح سبدهایم را باد برد بی صدا
آخر من که به باد راه کوچه را اشتباه نگفته بودم
پس حاصل تردید باد را با سبدهای خالی من چه کار !
می خواستم بگویمت بی رنگ و صدا جمله هایم را برایت بنویسم جوابم می دهی ؟
می خواستم بگویمت سواد سبز خانه های آیینه ای دوستیمان را دیدی که شکست ؟
چه راحت سنگ می برند این کاروانیان خسته از تلاقی عشق و آیینه ...
**************************************************************
دوستان خوب و همراهان عزیز کلبه عاشیق ...
خیلی از شما شاید نزدیک به یکسالی هست که همراه ما هستید - چه اونموقع که تو پرشین بلاگ می نوشتیم چه از زمانی که به بلاگ اسکای اومدیم - و با خیلی از مشکلات من و گلرخ همدردی و همراهی کردید ولی می دونید دنیای مجازی بلاگستان برای ما همچین هم مجازی نموند . هر روز دست نوشته های ما به هزار و یک دلیل برامون مشکل به وجود میا ورد تا اینجا که ...
بگذریم .
من و گلرخ قصد کردیم که دیگه اینجا چیزی ننویسیم و شاید جای دیگه با اسم دیگه ولی با همین رنگ و بو ادامه بدیم . خدا را چه دیدید !
از همه شما تشکر می کنم و معذرت می خوام که ادرس وبلاگ بعدیمون را براتون نمی نویسم فقط بدونید که دوستون داریم و به بلاگهای قشنگ شما حتما سر خواهیم زد .
دلم می خواهد این آخر از خیلی از دوستامون تشکر کنم ولی چون ممکنه اسم کسی یادم بره فقط یک تشکر کلی از همه دوستان میکنم .
پاینده باشید و در پناه حق
قاصدک
خواب ...
در آغوش تو خواهم آرمید و تا صبح به خواب عاشقانه تو خواهم رفت . بی دغدغه بازوانت را بر خیال عاشقم بگشا ! به میهمانی ستاره و باران دیدگانمان خواهیم رفت . آسوده بخوابیم در خیال عاشق هم !!!!!!
قاصدک
یک شب بیداری میان راه ....
جاده در حرکت به سوی خانه ، گرد خواب کشیده بر دیدگان مسافران خسته و ماه که اندک اندک روشنایی خود را بر افکار وهم آلوده من می گستراند.
شاهد از من مطلبید برای لحظه های تنهاییم ...
سراب اندیشه هایم طعنه رندانه دل عاشقم است با پرده نازک بارانی بر گستره خواب آلوده من .
مدتهاست که آرزوی خواب را به بستر تب زده صبح می سپارم.
قاصدک